12
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
3080
Okunma

Yürüyüşten dönerken gördüğüm manzara,çöplerin arasında küçük bir çocuk.İnsanlığımda utandığım an.Neden bu kadar duyarsız bir toplum haline geldik diye düşündüm.İçim ürperdi.Var olan insani duygularımız kayıp etmeyelim lütfen..savaş yerine sevgi sunalım çocuklarımıza. Onlar bizim geleceğimiz.Toplum olarak üç maymunları oynamasak.Belki her şey daha güzel ve daha iyi olacak..saygılarımla
Zümrüt karası bir çift göz
Hüzün dalgaları içinde parlıyor
Umutları var…
Ama yarınlara ertelenmiş
Acımasız yaşam kavgasının
En ortasında………….
Küçücük omuzlarına
Kaldıramayacağı kadar yük binmiş
Hayata mağlup başlamış
Zümrüt karası gözler
Elleri yüzü kirli ,kemreli
Üstü başı permeperişan
Saf bakışları örtüyor tüm çirkinlikleri
Feleğin sillesini yemiş küçük beden
Çöplerin arasında bir lokma ekmek
Bulabilmek umuduyla
Çırpınıyor…..Çırpınıyor
Utanıyor bütün yaşadıklarından
Mahcup olma… küçük meleğim
Sen değil…….
Bizim ezilip büzülmemiz gerek
Ah!..küçük meleğim
Elimi uzatıp okşamak isterdim
Kuzgun karası saçlarını
Sineme bastırmak isterdim
Istıraplarını ,hayal kırıklıklarını
Acıyla irkiliyor tüm benliğim
Yüreğim sızılıyor,içim acıyor
Senin yerine ben ağlıyorum
Küçük meleğim………….
5.0
100% (7)