İnsan değil de,
Keşke bir ağaç olsaydım
Kızıl toprağın derinliklerine köklerimi salsaydım
Başımı gökyüzünün maviliğine kaldırsaydım
Kızıl toprakla mavi gökyüzünü birleştirseydim
Pamuk beyazı bulutlara selam verseydim
Yapraklarımın arasında rüzgarlar oynaşsaydı
Kuşlar şarkılarını söyleseydi
Meyve dolu dallarımda
Yuvalarını kursalardı,
Küçücük gagalarıyla, küçük yavrularını besleseydiler
Çiftçi Hasan Dayım
Sırtını dayasaydı koca gövdeme
Gölgemde bir soluklansaydı
Afacan çocuklar
Saklambaç oynasaydılar etrafımda
Şen kahkahalarını duysaydım
Sevgililer aşklarını anlatsaydı
Koca gövdeme isimlerini kazısaydılar
Geceleri yıldızlarla sohbet etseydim
Yıldızlar kadar da yalnız olsam
Mutluluk saçabilseydim çevreme
Her mevsimde farklı güzellikler gösterseydim
İnsan değil de
Keşke bir ağaç olsaydım