SEWMEK

Sewgi nekadar büyük bi duygu bilinmez ölçüsü,
Ölçmeye çalışanın yoktur ki gönül tartısı,
Sewda derler sewgisini yaşamaya,
Sewgili denir sewdayı yaşayana..yaşamaya çalışana.

Biz (insanlar) ne sewgili olmayı becerebiliyoruz ne de sewda çekmeyi..
Sewgili sanıyoruz bizi her olmazlara iteni.
Çünkü insanız işte, sewiyoruz bizi karamsara iteni.
Sewda sandığımız o gözümüzü boyayan kara treni...

Sevmek ölümle eş değerdedir Allah’a yakın kuldan uzak.
Ne dikenlerle kaplı koskoca bir kalpak.
Dünyanın efendisine sunulmuş olmasına rağmen bu ilhak.
Değerini bilememişiz,yozlaştırmışız,başkalaştırmışız ni HAK...

Sewdaya bile bi adalet koymuş Hakteala...
Sewmek çileyse,kederse,sabırsa, sewilmek ne ala,
Alalık; sadece O’na yakışıyor madem
Yapılırmı sence kula bu mubala...

İnsandır, hata yapması gerektir kul olduğundan öte,
Olurmu hiç sewince olsun, sewmeyince kötele,
Bunun içindir sewgi çok büyük bi duygu deyişim,
Allaha yakınlıktandır kullarını sewişim...