Bir karanlık gece ve bir çöl
Savrulan kumlarda eriyor zaman ve insan
Bir kadın geliyor beyaz topukları kumlarda
Ahkafı yara yara ta uzaklardan
Halhalının şıkırtısı uyutuyor geceyi
Serin bir narkoz yayılıyor gecenin damarlarında
Ve kapanıyor şairin gözleri
Tüm kainat uykuda
……….
Bir hayale bürünmüşken tüm evren
Bir ses duyuluyor zindanın kapısında
Açın kapıları Züleyha geliyor
Akar müjganından yaşlar nalan geliyor
……
Züleyha ki bir mah-pare
O çıkınca kaybolur yıldızların şavkı gökten
Züleyha ki bir serin rüzgar, Nil taraflarından esen
……….
Ve Yusuf
Yusuf mazlum, Yusuf mahkum
Yusuf dört duvar içinde
Mahpus her dem çöl
Ve mahpus her dem gece
…..
Bu gece de mahkumsun ey Züleyha!
Yusuf’un mahpusluğundan öte
Nil’in yakamozları dantel gibi
İşliyor inceden yüreğine
İnce bir tığ batıyor hafif hafif
Batıp batıp çekiyor içinden bir şeyi
Baktıkça Yusuf’un gözlerine
………….
Kemirsin içini inceden bu sızı
Bu gece de aynalar yansıtmasın yüzünü Züleyha!
Yakamozları eritemesin Nil’in gecelerini
Sen
Yusuf’a yanarken

Nazım Zengin