2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
968
Okunma
Göçebe aşkların
Yüreğimizin sarp yamaçlarına
Yuva kurduğu zamanlardı.
Deli taylar gibi koşan ömrümüz
Rüzgarsız denizlere yelken açtı.
Uğruna ölmek istediklerimizden geriye
Amatör aşk şiirlerinde gizlediğimiz
İsimleri kaldı.
Bir de sen kaldın
En az benim kadar bendin.
Seni bağırmalıydı şiirim
Yüzümüzdeki derin çizgilere
Gömülse de düşler.
Seni ağlamalıydı sazım
Saçlarımızdaki aklar gibi
Yitse de renkler.
Seni uyanmalıydı gözlerim
Her mevsimin
Her sabahına
Biz paylaşmaya çalışırken
Aşk
Yalnızlık ikliminde kaldı.
Belki de tek heceli aşk
Tek kişilik oluşundandı.
Ve şimdi aşk
Kendini yakan bir eylemcidir artık...
Murat ORHAN
Cevap Yaz