Eylül ürpertilerinde
Ellerini aradı ellerim
Yoktu.
Soluksuz
Kırk gün yürüdüğüm sokaklarda
Yalnızlığımı teslim ederken yağmurlara
Yoktun.
Yan odada
Bir başka ülke kadar uzakken
Dolan gözlerimi kaçıracağım gözlerin
Yoktu.
Şimdi
Yokluğun acıtır mı sanıyorsun?
Yaralarım
çoktan geride bıraktı kabuk mevsimini
Gidişin kanatır mı sanıyorsun?

Bu kent
Kurduğumuz düşlerle güzeldi
Ben tam ortasında kaldım
Sen, yine yoktun
Ceplerimi yokladım
Yalandan başka bir şey yoktu.
Beni burdan kurtaracak bir şey yok.
Şimdi seni yokluğun
Acıtır mı sanıyorsun?

Onbeş yıl önceydi
ve bir kıvılcımdı aşk
ama sigaranı tutuşturan alevden daha yakıcı
tutuşturdu da
üstelik taa içerden
çıra gibi
Sönmesin diye neyim varsa yaktım
Kor oldu
Ama neylersin
Kor kendini yakar
Kül olur bir yanı
Ve görülmemiştir
Külün bir daha yandığı
Unutmadan bir itiraf daha
Ben senin gözlerinde
hiç görmedim ki aşkı

Artık sesimin tüm hiddetiyle soruyorum sana
Ben
Ağustosta üşüdüm
Yoktun,
Güneşim yoktu, sen yoktun
Karlar içinde yandım
Yoktun
Şimdi
Yokluğun acıtır mı?
Gidişin
Kanatır mı sanıyorsun?