Yakarken içimi sevda ateşi;
Serin bir meltemle savrulur külüm.
Bulunmaz benzeri, yoktur bir eşi;
Bağlanmak işkence, vazgeçmek ölüm!
Yakarken içimi sevda ateşi...

Eylül güneşine yenilen yaprak;
Bir kavis çizerek düşüyor yere;
Gözyaşı seliyle ıslanan toprak;
Umutla yeşerir göz göre göre.
Eylül güneşine yenilen yaprak...

Şafakta uyanır bülbül-ü şeyda,
Müjdeler sesiyle gelen baharı,
Yeşerir ufkumda aşk-ı rüveyda,
Coşarken gönlümün gam-u efkârı;
Şafakta uyanır bülbül-ü şeyda...

İsminin iffetle bulduğu mana;
Ruhuma ince bir heyecan verir;
Zaten yakışan da budur insana;
Sevda ateşiyle taş bile erir.
İsminin iffetle bulduğu mana...

Maviye gizlenen yıldızlara bak;
Sonsuzluk sırrını nasıl fısıldar?
Geceleyin yakın, gündüzde uzak,
Sürer mi bu çile vuslata kadar!.
Maviye gizlenen yıldızlara bak...

Perişanım sensiz dünyam tarümar;
Hasretin çığ gibi büyür içimde,
Vuslata yürürken yediğim şamar;
Silindi gözümde, renk de, biçim de!
Perişanım, sensiz dünyam tarümar...

O kadar büyük ki kalbimde yerin;
Bu denli sevmemiş Kerem’le Aslı.
Tüm güzel şeylerin, bunca eserin,;
Hepsi senin adın ile cinaslı.
O kadar büyük ki kalbimde yerin...

Yok ettin aklımı, eyledin deli;
Meçhule karıştı yazım ve kışım.
Divane olmuşum gittin gideli,
Dinmiyor şuramda bu acı hışım!
Yok ettin aklımı, eyledin deli...

Rengârenk bir bahçe, ortasında sen;
Sana gıpta eder güller, leylaklar.
Ömür çizgi çizgi, aşk desen desen;
Her çiçek kokundan bir anı saklar,
Rengarenk bir bahçe, ortasında sen...

Ayla güneş tekbir çeker semânda;
Arz kıyama durur, sular durulur.
Gecem, aydınlanır zümrüt lem’ânda
Seher vakti dünya tekrar kurulur.
Ayla güneş tekbir çeker semânda...

Zambaklar açılır gönül bağımda;
Onlar ki, bir sevgi ifadesidir,
Işığım olursun zulmet çağımda;
Varlığın dünyamın meşalesidir!
Zambaklar açılır gönül bağımda...


Halil GÜLŞEN