Sabaha dağılmışım
Öğlene yakın zor olsa da toplandım
Dün geceden kalmışım
Sofya sokaklarındaydım
Seni arıyordum adım adım
Ne yol gösteren vardı,
Ne de beni önemseyen biri
Pencereye çıkıp baksaydın belki görebilirdim
Ölü köpekler gibi yürüyordum
Hava soğuktu, ruhum kaçaktı
Bir ara seni görür gibi oldum maalesef ki yanılmışım!
Oysa oradaydım, sen de oradaydın
Sofya yolları beni taşıyamayacak kadar basıktı,
Senin içindir; bendeki kutsallığı
Yüzsüz bir kraliçe gibi asık suratlı ,
Beni Sevmiyordu biliyordum
“kaçık” diyordu
Kimse beni sevmiyordu,
Ama sen seviyorsun biliyorum
Gözlerim gibi biliyorum
Mabedim olduğundan beri “gözlerin” beni orda taşıyorsun,
“Sen inancıma”
Saygı duyuyorsun,
Bir haham gibi karşında ağladığımda, gülmüyorsun
Sen “insan” diyorsun “bana” bile
Ben melek diyorum “sana”
Sen meleklere inanmasan bile!