Bir gün kor zamanlarım terk eder çilesini,
Meclislerime yığar mazimin lalesini,
Döker benim dillerim aşkın şelalesini,
İşte o an mahirler, aşkı şaha kaldırır;
Gül, sevdayla rakseder, bülbüller figan etmez,
Dağlanan meskenlerden soluk hülyalar tütmez,
Arzular, kasvetleri birdenbire soldurur.

Nurlarımla birlikte yaparken tavafımı,
Bembeyaz elmaslarım boyattırır safımı,
Mesneviler çağlayarak inletir sahafımı,
İşte o an mahirler, güne meşkler doldurur;
Yine bir kıvılcımla söylettirir gazeller,
Meclisin bağlarına neşe yığar güzeller,
Yüreğimdeki ahı, sevdalarla aldırır.

Boyatırlar yaylamı, boyatırlar çimeni,
Nura doğru yol alır sandalların dümeni,
Güldürürler bağları, güldürürler gülşeni,
İşte o an mahirler, hüzünleri yoldurur;
Taksimlerim çığlıkla uzanmazlar geceye,
Ellerim heves yükler, yangın düşmez heceye,
Sakiler kadehlere nur badeler doldurur.

Bembeyaz hülyalarla parçalanır fanuslar,
Karanlıklar biter, soluverir kâbuslar,
Boşalan hislerime doluverir Yunus’lar,
İşte o an mahirler, deryalara daldırır;
Sabahım ilerlerken aşka gelir gündüzler,
Mehtabım gibi yanar, karartılmaz nur yüzler,
Zamandan isyan gider, cana derman kıldırır.