Nerede ne haldesin kim bilir,
Yagmur dövüyor mu pencerelerini,
Yorgun musun sende,
Uzun ve bos caddelere bakip,
icinden o en güzel günler geciyor mu,
Bir kelebegin kanatlarina birakip herseyi,
Yalin ayak,
yada herneyse!
Gitmek mi istiyorsun,
Benimle gel,
Bilmedigimiz bir yerler olmali,
Hic bir gözün degmedigi,
Orada eski bir Fotograftan kalma,
Siyah beyaz bir camin kirilmasinda,
bir yerler olmali!
Benimle gel!
Göz alabildigince ormanlar görecegiz,
Uzaktan göz kirparak sehir isiklari,
Dokunacak ellerimize,
Benimle gel,
Bu yolun sonunda,
Bütün bu renklerin sen oldugu,
bir yer olmali...

Sende cok seveceksin,
Hep bir baska yere gitmek isterken,
Hep kalbin tutup ellerinden,
Seni götürürken,
Bir cocugun o huzurlu uykusunda,
Duydugun o ses,
Annenin sesidir.
Bak göreceksin!
Gecmis degil hic bir sey
Yalniz,
Resimler degisir,
Yalniz mevsimler,
Yalniz,
Yalnizliklar degisir!
Ve Gece böyle üstümüze gelirken,
Yirtar karanliklari,
Ates yüzüyle Günes!
Bak!
Bak göreceksin!


Simdi Ellerini biraktigim yerde,
Ya kibritci kiz,
Ya bir Prenses yedi cüceleriyle,
Yada bir Masalin en güzel yerinde,
Uyanirsin kan ter icinde düslerinden,
Duymak istedigin bir tek,
Bir sözdür,
Bir sarkinin herhangi bir yerinde...


Kapanir tüm Kapilar ardi ardinca,
Uzaklardan sana bakar cocuklugun,
Aglayan sesiyle...
Yada,
Yada herneyse...

Ersoy Cav 2010