1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1026
Okunma
İstemez doğa ana,
Baharda kopsun fırtına,
Gelirse böyle bir hal başına;
Karşı koymalısın rüzgarlara,
Asırlık bir çınarca.
Bırak dökülsün yaprakların,
Nasılsa çiçeklenir yeniden
İhanetiyle kalır rüzgar,
Mevsimsiz fırtınasıyla.
Savrulunca tüm yaprakların,
Dallarım yine senle kalacak.
Yeniden koşacaksın merhabaya,
Yersiz ihanetlere alışacaksın.
Önce bir sessizlik olacak,
Yağmur dallarınla buluşacak,
Güneşin ilk ışığı süzülürken,
Buna yanlız aşklar üzülecek.
Fırtına dinmiştir,
Tüm yapraklar savrulmuş,
Dallarınla bir başınasın.
Artık çiçeklenme zamanıdır,
Ömrünün belki en zor anıdır.
Bu acı fırtınayı unutup,
Yeni bir yaşama başlamalısın,
Bırak savrulanları boşa arama,
Yeni yeşereceklerle yaşamalısın.
Cevap Yaz