be basiretli tür’üm

beklentiye boyun büküm
emanet ömürde
gün azaltır
kahır çoğaltır
her ulaşamadığın farika
ruhundan bir küme sevinç alır
sürüklenirsin sefil stres hükme
erir gidersin buz gibi bu ömürle

tekil varlığından medet bekleyenler
makyaj kifayette
bir tek oy için önünde takla seker
senden ister…ister…ister
güzel ruhundan koparır koparacaklarını
seçildikten sonra
…..malum
görmezden gelir hem seni hem de kendi utancını
…….
işte
seçtiğin sevgili tür’üm
senin iyiliğin için diyor…….
senin için…….
kısaca seniiiiiiiiiiin için

her yaptığım senin iyiliğin için

(kendini hiç hesaba katmıyor!/kendince/)
becerince de becerdiklerini
sen de
unutulur sürüde fark edilmezsin
ki
sen bir hiç olduğuna da böylece kanaat edersin
küçümsendiğini hisseder
hayıflanır
sahip olduğun tek varlığın
kendindeki oy kaybın
nelere mal oldu
geçte olsa anlarsın
olan oldu bir kere
belki hata yapmam bir dahaki sefere
der geçersin
belki de hayırlısı budur diye yaşamını
bir başka geleceğe kaderlersin
…......

onlar başa gelince
emare elit kesimlerdir artık
tenleri ipekten pürüzsüzlük yolculuğuna
modern bakım seanslarına
yedikleri yedik içtikleri içtik
akarlarına akar katarak
kayıtsız
yarınlarına kaygısızdır artık
sevgili tür’üm
rey’lerken bir daha düşün
…..
unutma
yarını belirsiz biz
yine takatsiz
hatalarda yeniden fakirleriz
………
teçhizatı parayla
perde arkasında
ipler parmaklarında
azıkçının
kukla figüranlarla
vaat tohumlar tirit ruhlara
bil ki onlar
irade avında
rahat ve kaygısız…

bizde
her acı sahibine bel büktürür…
ötelediğin hak isteklerin yaşamına nehirden felaketindir
böylece
-düzenci köstek umut tacirliği saatler düşkünlüğümüze-