Aşk, gülen yüzüyle gülümsedi.
Derken,
Ani bir fırtına koptu, ardından.
Önce aşkın geldi karşıma,
Sonra da, hüzün.
Tebessüm ediyorken, sahte dudakların,
Asıldı birden yüzün.
Nedir, nedendir bilmiyorum,
Kader mi yoksa keder mi duygular.
El ele tutuştuğum hatıralar,
Peşpeşe sıradaydılar.
Aşkın doğurduğu tüm hisler,
Alıp beni götürdüler.
Aşkım, uçan halım,
Acılarım, liderim oldu.
Hüznüm,
Hayat sevincim,
Gülmelerim,
Ağlamalarım,
Hatalarım,
Günahlarım,
Sevaplarım,
Cevaplarım,
Hepsi davacı benden.
Bir oldular,
Sorgulamalar başladı hemen,
Onlarda şaşırdı,
Senin aşkın uğruna,
Hepsini bir arada, nasıl idare ettiğimi
Ve mahkeme ilamı.
Sonuç belli,
Suçlu benim.
Kabul ettim, olanları aşkın için,
Tüm duyguları ve duyuları kandırdım.
Özbenliğime inandırdım.
Sevinçlerim ödüllendirdi.
Hüzünlerim gücendirdi.
Ve hazin bir son.
Önce alkışladılar,
Sonra öldürdüler.


Sabit görülen suçum, boynumda asılıydı.
Haberin oldu mu?