Leylayı anlat derler,mecnun leyla ne bilir
Bahs eder gece gündüz,bahsi kendi halidir
Kaşını keman yapar,Oktandır kiprikleri
Ne dinlesen duyulan mecnunun çektikleri

Dinle leylayı benden seyrine vakıf bendim
Onlar ahu zardayken ahvali seyirdeydim
Leyla ol bir kadındı,sivilce tarlası yüz
Çarpık bacaklarını Mecnun görüyordu düz

İki karış boyuyla yer yığması zavallı
Takılırdı köylüler’hey kız burnu kavallı’
Sümsük leyla iş bilmez köyün en andavalı
Ve leyla insan mıydı ? kimse değil oralı

Ve yine Leyla idi,munis huylu bir peri
Dar dünyalar kaybolur girse ondan içeri
Bin hakaret işitir,doğduğu günden beri
Bilirdi ki kıymetsiz,solacak can ve deri

Tek kıymet’i insandı, kıymetsizdi kainat
Leyla dimdik yaşardı,tan eyleyene inat
Mevlayı zül celalden,tecelli eden sanat
Maymuna da benzese,derdi, güzel saltanat

Mülkün sahibi hüda,bakardı leylasına
Leyla Kullukta zirve,boş vermiş hülyasına
Razı ol yeter yarap,bakmam kul hatasına
Onlarda muhtaç,bende.Allah’ın rızasına

Böyle başladı işte AŞK denilen imtihan
Öyle bir başladıki, bu aşka esir cihan
Kays’ı yarat tı hüda.Vefa diye bir nurdan
Karayağız,bir gençti,ten kokusu buhur dan