Kelimeler ok gibi heceler sanki bıçak,
Kirpiklerin ucuyla vurdun ya mutlu musun?
Yüreğimde açtığın yaralarım sımsıcak,
Nefreti merhem diye sürdün ya mutlu musun?

Varlığınla şad edip bütün cümle âlemi,
Ellere şifa oldun bana çok gördün emi,
Bir senin için yazan sevda yüklü kalemi,
Vurup orta yerinden kırdın ya mutlu musun?

Bana ait ne varsa her şeyi çöpe atıp,
Gönül sayfalarını birer birer kapatıp,
Be vicdansız kalbimi dört bir yandan kuşatıp,
Çaresiz kaldığımı gördün ya mutlu musun?

Şimdi git güle güle, ahımı almadan git,
Ak sinendeki güller sararıp solmadan git,
Hücrelere at beni, sakın ha salmadan git,
Ve saati mahşere kurdun ya mutlu musun?

Bir zamanlar gölgenle otururken diz dize,
Ne badı saba oldun ne de bir gün alize,
Şimdi gelip can dostum deyip Fikret CENGİZ’e
Sırıtarak hatrını sordun ya mutlu musun?