Hiç olmamış gibi say mıhla tozlu raflara,
Acılarla yaşasın yeterince güldü de.
Kapat gülen gözleri bakma bu taraflara,
Eller girdi araya sevdamızı böldü de.

Vur sırtıma hançeri kırpmadan gözlerini,
Korkma hiç kimselere anlatmam gizlerini,
Haydi, söyle rahatla en ağır sözlerini,
Ve saygın davranışın senin sonun oldu de.

Hani ayrılmak yoktu söylesene ne oldu,
Adım gönül sayfandan bir gecede kayboldu,
Nasıl bir vurgundu ki yediverenim soldu?
Kasırgaydı, tufandı veya kara yeldi de.

Davacıyım mahşerde elim yakanda senin,
O gün şahit olacak gerdanındaki benin,
Düşümde bıraktığın utangaç bir busenin,
O da hayalde kaldı ne yazık ki soldu de.

Seni esen yellerden kıskanmamı suç saydın,
Ardımdan koşar dedin nasılsa muhtaç saydın,
Ve sonunda Yoksul’u gözünde bir hiç saydın,
Zaten yaşamıyordu şimdi hepten öldü de.

ŞİİR : Fikret CENGİZ
Yorum: Fikret CENGİZ (Yoksul )
saygılarımla...