4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
836
Okunma
Solmuş bir yüz ile geldi
Durdu rıhtımda guruba
Saçları kızıldı bekledi
El salladı dalgalar martılar ona
Sonra döndü hatıralara
Çünkü hep o manzara
Ve bu ay doğardı
Bu masaya, otururdu yıllarca
Belli bir beklediği vardı
Dönmeyen, bekledik beraberce
Geçen sonbahar ve bitmeyen
Kış geceleri. Sonra çiçekler açtı
Ve bu bahar akşamı o masada
Hayata gözlerini kapadı
Ardında bir söz bıraktı
Hece hece BEK-LE-YİŞ
N.K.Ü.
02/1975
Cevap Yaz