2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1664
Okunma
Canım oğlum, belli etmemeye çalışsam da her gidişinden sonra yüreğimde ki hüzün kalemimden ağıt olup dökülüyor... Bu şiir sana. Tıpkı diğerleri gibi... Seni çok seviyor, çok özlüyorum...
Alıştım bu gidip gelmelerine,
Ama sensizliğe HAYIR!
Vazgeçemedim her ayrılık gecesinde
yatağında kokunu içime çekmekten…
Elim varmıyor dağınık eşyalarını toplamaya…
Sessizce “Nerdesin?” diye odaları dolaşmaktan yorulmadım halâ…
Sabahları öperek kaldırmalarım ,
Kahveli sohbetlerimiz,
Başımı koyduğum omuzun,
Paylaştığımız sımsıcak anlar
Yine ertelendi bir başka mevsime…
Ya karlar topluyorum ardından,
Ya da sonbahar yaprakları gibi dökülüyorum.
Sen hep bahar ol gül yüzlüm
Sen hep deli rüzgâr ol es,
Sen hep nefes ol içimde,
Ben özlemle bekler, avunurum sesinle…
Nurcan Çelik Yalun
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz