Söylesene Seher yâri gördün mü
Canında can açar dedin ne dedi
Yarası nicedir açıp sardın mı
Bu günler de geçer dedin ne dedi

Sözü düz demedim yaktım canını
Gözyaşıyla karıştırdım kanını
Gama beleştirdim her bir anını
Bir daha gözyaşı içirmem dedi

Bir gün yokluğuma dözebilmedi
Derdinden derdini yazabilmedi
Sensiz şardan şara gezebilmedi
Gurbet elde naçar dedin ne dedi

Canımı yoluna sardım bilmez mi
Hastolanda kanat takıp gelmez mi
Söyle yârim kadir kıymet bilmez mi
Gelirse gül gibi açarım dedi

Efkâr çeke çeke gamzede olmuş
Sensizlik saçını başını yolmuş
Dudağının tadı dilinde kalmış
Uykuları kaçar dedin ne dedi

Dünyanın işine kafa yormasın
Dili ile yüreğimi yarmasın
Gurbet kahrı çekemezse durmasın
Gönlüne soframı açarım dedi

Gözüne kem gözler dokunabilir
Hicaptan utanır sakınabilir
Yüzünde hasretlik okunabilir
Dost düşmanı seçer dedin ne dedi

O kendi kendime mukeyyet olsun
İçine dışına hayalim dolsun
Darakınca elin Allah’a salsın
Gözlerim keskindir seçerim dedi

Hasretinden delolmaya az kaldı
Sensizlikten sinesine köz saldı
Telsiz tezenesiz yâre saz çaldı
İçerisi geçer dedin ne dedi

Kendi bilir ben yolunu gözlerim
İki çeşme eylemesin gözlerim
Akşam sabah çarşafını düzlerim
Sarmazsa kendimden geçerim dedi

Yaraları göz göz olmuş kanıyor
Kor ateş içinde kalmış yanıyor
Düşünde gördüğün gerçek sanıyor
Hüzün ekip biçer dedin ne dedi

Sabır dergâhına postunu sersin
Gözünü kapayım yüzümü görsün
Kalbimi yarasın üstüne sürsün
Derdini ikiye biçerim dedi

Gözünü gönlünü açmış geliyor
Hasretinden kuzu gibi meliyor
Açmış avuçların seni diliyor
Sana doğru uçar dedin ne dedi

Aşkından delolan bir avereyim
Bulutlar misali pare pareyim
Hele bir kanadın açsın göreyim
Kendisinden önce uçarım dedi

Öten gün yârimi kırdım bilmeden
Konuşmuşum ağzım dilim silmeden
Beş günlük hayatın tadın almadan
Bu dünyada göçer dedin ne dedi

Sözü bazen bıçak gibi kesse de
Bazen deli rüzgâr gibi esse de
Ben hiç küsmem kendi bana küsse de
Yârimle birlikte göçerim dedi

Tayyip ATMACA