2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1502
Okunma

Yedi metrekareydi benim odam.
Bir penceresi vardı dünyaya açılan.
Bazen yüreğim dar gelirdi odaya,
Hasret doluydu duvarları
Uzun gecelere şahit,
Yalnızlığa gebeydi odam.
Bir de ev arkadaşım vardı,
Kadir’di adı Abdulkadir.
Herkes mutluluğunu ve kederini
Yalnız paylaşırdı
Mutluluk artmaz, keder azalmazdı.
Yani biz üç kişiydik
Ben,Kadir ve Yalnızlık
Yalnızlık ortak arkadaşımızdı.....