Son zamanlarda öyle çaresiz öyle güçsüz hissediyorum ki kendimi,
Ruhum sanki içimizdekileri gören kendini görmeyen bir ayna, son günlerde kendimi hiç
anlamıyorum baktğım aynalarda kendimi tanıyamıyorum….
Kendi ruhumuda görebilecek bir ayna arıyorum.
Fırtınalar esiyor deli gönümde,, depremler oluşuyor bedenimde,
Çığlık çığlığayım
Çoğlıklarım duvarlarının arasında bana dönüyor.
Kulaklarımı sağır edercesine.
Artık kendimi tanıyamıyorum baktığım aynalarda.


Ben kimim acaba
Bu benmiyim diye soruyorum aynalara..
Hayır bu ben değilim.
Korkuyorum ve bir yumrukta aynayı parçalıyorum,
Bin parçaya bölünen kırık ayna parçalarında .
Binlerce kendimi görüyorum.
Binlerce kez çoğaltıyorum içimdeki seni.
Ne yapsam olmuyor yok etmek isterken
Çoğaltıyorum kendi içimdeki seni.
Oysa ben yeterdim kendime
Bana böyle duygular yüklenmeseydi
Yeterdim kendime
Ama yetemiyorum artık kendime
İçime sığamıyorum
Kimsin sen diye sorarken kendime
Kim olduğumu tanıdım ben
Evet sen
Sen içimde ki sensin
Kavuşamayıp özlediğim ben.
Gitmeliyim buralardan
Senin olmadığın kıyılara
Gitmeliyim,
Çaresizliğin ve yasakların olmadığı diyarlara,
Gitmem gerekir terk etmem gerekir belki kendimi daha iyi tanımak için..
Gideceğim diyorum
Gitme diyorsun kal diyorsun
Hoşça kal diyorum
Vedaları sevmem
Hoşça kal demem diyorsun.
Oysaki bilmiyorsun vedalar,
Özlemeye alınan tek yön bilet olduğunu.
Onun için ki vedalar atılamayan çığlıklardır.
Onun içindir ki vedalar
Boğazlarımızda düğümlenen hıçkırıklardır.
Gözlerimizden akan yağmur tanecikleridir.
Onun içindir vedalar özlemeye alınan tek yönlü biletlerdir.
Yeni bir gün doğsada,
Ağlasada bulutlar
İsli ve sisli olsa geceler
Bulanıkta olsa görüntüler
Hoşça kal. Mutlu kal.

Her veda öncesi böyle yazılır güzel dizeler. İster öncesinden yazılsın isterse sonrasında yazılsın ne kadar çok şeyler söylenirse söylensin veda edende, gitme kal diyeninde içinde söylenemiş çok şeyler kalacaktır içlerinde.
Belki bir şarkı hatırlatacak belkide her şarkıda birbirlerini duyacaklardır.


Feridun Erdoğan