Sokakların loş ışıklarına inat
Ben yine geceden yazıyorum sana.
Züleyha’dan say beni
Saçlarımdan yol yap
Sabâda gör.

Ne anandan küçük
Ne de babandan büyüğüm.
Hepi topu aşkınla aynı yaştayım.

Tüm ışıklar kapandı
Artık zifirden yazıyorum sana

Ve bir ana yıllar öncesinden sancılandı
Eli yüzü Yusuf bir oğlan dogurdu az sonra
Dûa ile büyüdü…

Dervişler
Nur kokulu günah değmemişler!
Söyleyin Yusufuma
Kirpiklerimden üflesin aşk-ı lisanını.
Güzelliğinden bilin Yusufumu
Haramda olsa, el pençe getirin
Koklatın mahremimden.

Babam, Yusuf’u sevmeyi emrettiginden beri
Yıllar var rengimden bir haberim..

Topraga sordum!
Hangi anamdan miras bana Yusufum?
Ve toprak konuştu;
Ananın ne haddine Yusuf’u kulun aşkına salmak
Ve hangi ana kendinden cayıp Yusuf’u yâr eder

Ey Züleyha!
Yusuf Hâktandır sana.

Asır sonra
Hala Yusuf’a mübtela
Fakat ben artık siyahengi..

Ve sonra
Gözyaşlarından bir kutuda, Züleyha.
Bir ney taksiminden elveda.