Kalp atışım,can yoldaşım
Gün batıp akşam olurken
Neden bilmem,
Yokluğunu düşündüm bir an
Yanık bir türküde,bir sigara içimi
Nefesime çektim yokluğunu,ciğerim yandı
Üfledikçe dumanı,
Yokluğunun kokusu sardı her yanı
Derin bir sızı girdi içime,
Boğazım tıkandı,göğsüm sıkıştı
Öldüm sandım,
Öldüm havasızlıktan
Yokluğun büyüdü,büyüdü ben küçüldüm.

Sen tuttuğum dal,
Kurduğum hayal,
Sensiz sesim sessiz,
Ben kimsesiz.
Sen olmasan
Yaşayabilirmiyim hatıraların kucağında,
Alışır mı gözlerim karanlığa
Yok! Yok!
Yokluğun daha da büyüdü
Düştü eteğimden
Umutlarım,yarınlarım
Yaşamaya dair ne varsa gömüldü derinlere

Neler oluyor bana böyle,
Neler düşünüyorum
Neden acıtıyorum canımı durduk yere bilemiyorum
Sen, canımı yakan düşüncelerden habersiz
Kimbilir nerdesin...

Geldiğinde eve
Anlatmayacağım yokluğunu sana
Gülümseyerek ellerimi tutup,Öpeceksin beni
Neden böyle şeyler düşünürsün ki
Anlamıyorum diyeceksin

Kalp atışım,can yoldaşım
Gün batıp,akşam olurken
Saatin kırık bir kalp gibi vuran,
Kuvvetsiz,mahzun tiktaklarında
Bir an,bir dakika, uzun bir dakika
Yokluğunu düşündüm
Yer yarıldı,gök yarıldı,
Yüreğim yarıldı orta yerinden
Kanadı!
Yokluğun sanki bir tufandı.