Dinle gülüm, sevdiğim,
Binlerce kilometre uzaklardan yaşlı gözlerimle,
Titreyen nefesimi tuta tuta,
Avucuma parmaklarımı batırırcasına,
Dinmek bilmeyen acıyla son kez yazabilmek,
Gülüşünü hayal ederek bu son hayalimde,
Gül yanağından öpebilmek
Bir garip asker için ne demek bilemezsin sen,
Üşüyen bedenimi, donmuş ayaklarımı
Hissedemiyorum artık,
Belki yalan gelecek sana ama olsun.
Belki inanmayacaksın şu yazdıklarıma,
Olsun, inanma, Allah biliyor ya! o yeter,
Mevzide her an ölüm korkusu,
Emniyeti açık tüfekle nöbet tutmak,
Ve çoban yıldızına bakıp dua etmek,
Son defa…

Ölüme o kadar yakınım ki,
Belki avuçlarımda belki tetikte,
Bir anda, bir kurşunla dünyayla alakayı kesmek,
Acı çok acı böyle sensiz ölmek,
Hani senden uzakta yapayalnızım ya!
Vazgeçemiyorum bir türlü yaşamaktan,
Ama kurşunda dönmek istemiyor üzerime gelmekten,
Açan bir gülün sonbaharda solup,
Esen bir rüzgârla savrulup gitmesi gibi,
Bir anda bir kurşunla göğe çıkacak ruhum,
İnan sevdiğim, inan ilk defa ölmekte korkuyorum,
Hani senden uzakta yapayalnızım ya!
Düşen gözyaşlarıma sahip olamıyorum artık
Memleketim, anam, babam bir de sen,
Çıldırıyorum gecenin karanlığında,
Bir yıldız kayıp gidiyor o anda,
Bakıyorum ki saat gecenin ikisi,
Kaderim, gençliği diyorum usulca,
İşte bu yaşamak,

Gülme sevdiğim, gülme bir tanem,
Rahat bir uykuya hasret gözlerimi,
Sıcak bir çay tutmamış ellerimi
Ve yorgun bedenimi son defa sana gösterebilmek,
Yalan geliyor bana yalan,
Kayalar bazen bir dağ gibi geliyor üstüme,
Bir Allah’ a bir de dolu şarjörüme güveniyorum doğrusu,
Bir de cesaretime,
Korkmuyordum ve hala da korkuyorum,
Pisipisine ölmek gelse de aklıma,
Sana belki son defa yazıyorum inan son defa,
Bir gün duyarsan öldüğümü,
O güzel gözlerinden yaş akmasın,
Sakın bakma bayrak sarılı tabutuma,
Ama şunu da unutma,
Söz verdim ölsem de seni seveceğime,
Artık inanma inanma geri döneceğime,
Bu cansız beden senden nasıl vazgeçecek,
Bir yıl sonra gel bak mezarımda gül bitecek

Oğuz Alp YÜKSEL