Gözümün altında mor halkalar, yüzümde yılların izi,
Bırak da el alem istediği gibi sürsün sefasını,
Bir rüzgar gibi gelip geçecek bu ömür nasıl olsa,
Bırak ki yorgun bakışlı gözlerim süzülsün avucunu içinde,
Bırak ki bu alaca sessizlikle beraber,
Bir türkü tutturayım içinde hüzün dolu,
Boş ver kapımı kimse çalmasın,
Kaynayan çaydanlığın sesinden başka ses gelmesin kulaklarıma,
Boş ver be gülüm adımı anan olmasın,

Ben gecelerin karanlığında döktürürüm duygularımı,
Yaprak yaprak açan gül gibi parça parça dağılırım habersiz,
Aldırma be gülüm ben sevdayı da bilirim,
Yazmayı, ağlamayı, haykırmayı,
Gecenin nem tutmuş havasına
Cigaramın bitişini seyrederim yorgun bakışlarla,
Çok kez sabah olduğunun farkına bile varamam,
Bin bir türlü hayale buluşur bir o kadarıyla vedalaşırım,
Ne onlar düşlerimin zincirlerini kırar ne ben onların,

Boş ve be gülüm tatlı tatlı gülümseme,
Biraz da gülmeyenler gülsün olmaz mı,
Bir sağdan bir soldan dürtüklenmiş güdülerle,
Yüreklerimiz çarpsın sabah beşi vuran saat gibi,
Utangaç gözlerimizin kırpıntısını tanısın dış dünya,
Boş ver be gülüm biraz da bizimle konuşsun sevda,
Olmaz mı ki ellerimde ellerinin sıcaklığını hissedeyim,
Olmaz mı ki bir tanem ben de seni seveyim.

Oğuz Alp Yüksel