Nasıl dayanır bu gönül
Gidişinle kestin soluğunu
Var mıydı böyle gitmek
Kolumu kanadımı kırıp terk etmek
Uğurladı tüm sevdiklerin
Gördün belki görmeyen gözlerinle
Sulandı toprağın yaşlarla

Dokuz yüz yirmi altılıyım derdin
Daha gencim derdin
Hastalığı kondurmazdın
Var mıydı böyle gitmek
Kolumu kanadımı kırıp terk etmek


Yıkadık seni zemzem sularıyla
Bir yudum da ağzına vererek
Yakıldı kınaların saçlarına ellerine
Ak örtünü giydirerek
Elleriyle verdi toprağa
Nasıl dayansın bu gönül
Adımı anamadan
Var mıydı böyle gitmek
Kolumu kanadımı kırıp terk etmek

Selaların duyuldu ulu camilerden
Kılındı namazın hatun kişi diyerekten
Taşındın omuzlarımızda kuş misali
Kavuşturdun tüm küskünleri
Nerelere gideyim
Kimlere sorayım
Nasıl soluk alayım
Esirgedin bir helal sözünü
Duyamadı bu gönül sözünü
Adımı anamadan
Var mıydı böyle gitmek
Kolumu kanadımı kırıp terk etmek

Torunun ağlar arkandan
Bakar gözleri ardından
Küçük yüreği dayanamadı
Toprağın serilirken
Nasıl dayansın bu gönül
Gidişin yok dönüşü

Damadın bırakmadı kimselere
Anam diyerekten
Yaptı son görevini
Yatırdı kendi elleriyle
Huzur yatağına
Gözlerinden yaşlar akarken

Haklarımız sana helal
Cennette yer al
Azaplardan korusun
Yüce Allah
Günleri sayarken
Şimdi yediler, kırklar, elli ikiler
Dualar peşin sıra
Tespihler çekilirken

Nasıl dayanır bu gönül
Gidişinle kestin soluğunu
Esirgedin bir helal sözünü
Duyamadı bu gönül sözünü
Adımı anamadan
Var mıydı böyle gitmek
Kolumu kanadımı kırıp terk etmek


G.Akar