Bakışlarında dondu kirpiğimden akan can suyum
Ellerim boş kalmış çerçevenin kırık camında asılı kaldı
Yüreğim hiç olmadık bir anda
Aralanmış kapını çaldı
Ah gitme kal desen
Ama deme/sen…

Sonbahar akşamından kalma bir hüzün saklı
Dudaklarımda titrek bir şiir, henüz adını koyamadığım
Başını yazıp da sonunu bulamadığım
Satır başlarında an be an seni aradığım
Tümcelerimde kaybolan
İki satırlık bir şiirsin
Henüz adını koyamadığım…

Susarak özlüyorum seni
Maviler içinde sana geldim
Ah bir kal desen
En zifiri gecelerde ışığın olurdum
Bir şarkının nağmesi
Yıpranmış bir hayatın gerçeği olurdum
Vazonda açan bir gülün
Sonbaharda hazanın, ilkbaharda cananın
Buğulu camların ardında yitirilmiş bir umudun
Soluksuz nefesin olurdum
Ah bir kal desen
Ama deme/sen…
Ben bu hayattan çok yoruldum…

Yağmurlu sokaklarda adım başı seni arıyorum
Gözlerimden akan her bir damla yaşı
Yağmurla beraber şu kahrolası kaldırımlara atıyorum
Parlamıyor artık eskisi gibi yıldızım
Doğmuyor hiç güneşim
Isıtmıyor hiçbir güneş senin gibi
Hiç bir şey acıtmadı senin kadar yüreğimi
Bir adım kadar yakınken sana
Ah bir kal desen
Ama deme/sen…
Deme/sen…

Birgül Afşin