Uzağına düştüm sana adım attıkça
Yaklaştığım mutlulukları kaybetmek gibi
Tam elim eline değmişken gittin benden
Yalnızlığa omuz dayamış, kederlerdeyim şimdi.

Gözlerim bir ömür sana baktıkça
Yokluğuna yas tutar suretim, ölüm gibi
Yokluğuna alıştığım gün korktum ikimizden
Bitmeyen bir hikayenin kahramanıyım şimdi.

Ben o yakamoz gozlerini unutamadıkça
Başka gözlere bakmak bana haram gibi
Değerse yüreğime bir yabancı eli utanırım senden
Kaybolmuş bir kız çocuğunun gözyaşıyım şimdi.

Çığlıklarım kulaklarında çınlamadıkça
İsyandır adım , korkularıma yenilmek gibi
Islanmış iki gözle aynaya bakan bu beden
Bir unutulmuşluğun hikayesidir şimdi.

Tavrım kendime ben senden gidemedikçe
Tüm yaşanmışlıkları silip yeniden yazmak gibi
Utandım yine seni düşledikçe kendimden
Varlığınla yokluğun aynıdır şimdi.