// ‘’neden ben ?’’ dedi asil kadın
‘’n/eden; sen !’’ dedi âsi adam //


yalnızlığın kör asasıyla yokladı yüreğini
bir adım atsa uçurum
geri çekilse yokluğun dibi …

//görünmeyen bir aşk kılavuz istiyor gibi…//


bu muydu o dedikleri
tarifi imkansız bir adres
çıkışsız bir sokak arası
ruh uçmaz, derman geçmez
yolu düşmeyenlerin meçhul izbesi


yamacın dik alâsında şimdi umut
salkım saçak sarkmakta infaz
zem çekimine direnirken yüreğin ritmi
meal boz bulanık, dimağ kördüğüm

//aşk mıydı yoksa duvar aşrı gördüğüm//


yerçekimine inat direnirken takat
omuzlarda bir yük
tüy kadar huzur, dünyalar kadar vebâl

//bozkıra attığın kor alazları küllenmeden gel de al!//


sessizlikten ürken çığırtkan kuşlar, çağırır aşka
ansızın sus pus olmuş yürek , çığlık çığlığa
bir ışık huzmesi bulur gözü kara yolculuk
aşılmaz dağların bağrını deşen tünelde

// şimdi elde değil aşk, aşk sımsıcak bir elde //


göz yangınları kaplar seviş mesafesini
lakayt bir serabın buğusunda pişer aşk
uyuşmaların dayanılmaz hafifliğinde
bir tulûat, bir seremoni
tütüsünü geçirmiş, parmak uçlarında efil efil uçarken yürek
sersefil serzenişler dolanır son dem dile


// lâkin kimse susturamaz bu asi/l aşkı … kendisi bile ! //






.