Ahhh Azizim,
Alışılmış bir şiir mi desem
Ötelerden bir sır mı faşetsem
Yoksa başkalarını mı söyletsem
Ne etsem nasıl etsem de
Gönül denizine seslensem
Aşk menziline yetsem

Mevlana’nın babası,
Baha Veledin Müritlerinden
Şeyh Seyyit’e sormuşlar;
(Allah onların sırrını kutsasın)
Lutfedin ey büyükler yolunun rehberi
Tanrı yolunun muzaffer çağdaşı efendimiz;
‘’Tanrı yolunun sonu var mıdır,yok mudur.’’

El cevap;
‘’Yolun sonu vardır
Menzilin sonu yoktur’’
buyurmuş..

Çünkü; demiş…
Dervişana
Bu yolda seyr (yolculuk) iki türlüdür..
Biri tanrıya yolculuk,
Biri tanrıda yolculuktur…

Tanrıya yolculuktan maksat
Aşağıların aşağısı dünyadan geçmektir.
Ölmeden önce ölmektir
Süfliyattan ulviyete terfi,
Kendi kendinden kurtulmak,
Akl-ı maaştan Akl-ı evvele ulaşmaktır.
Fena fillah’a yetmek,
Yaratanda yok olmaktır..


Akl-ı Evvelde yolculuk ise
Tanrıda yolculuktur ki
Bunun için bir son düşünülemez…

Bilmez misin ki;
Toprağın ayak izleri denizin kenarına kadardır
Kişi tanrı denizinde yok olunca izler de kaybolur
Dağlar,ovalar,evler kervansaraylar, yol kesiciler
Kurak menzillerde vardır
Hakikat denizinde ise dalgalardan maada iz
Tanrı kelamından başka söz bulamazsın..
Ne dalgaların sınırı vardır…
Ne de ol emrinin
Şenlerin…
Konakların ne yeri ne de tavanı bulunur…
Konukların ne cismi ne ismi duyulur
Orda tanrının isminden başka isim
Resminden başka resim yoktur
Denize ulaşan deniz olur

Her damla denizden gelir,
Yana yakıla denizi arar ki
Aslını bulsun
Hasret bitsin
Hür olsun…

Hacı Ali bayram
Alanya / 2010


Kaynak; ariflerin menkıbeleri/ Ahmet eflaki
cilt-1 sayfa152