Kaybolup gidiyorum hayatın metamorfoz yıkıntıları arasında,
Her anı mürekkebi bitmiş bir kalemin anlamsız karalaması gibi renksiz,
Siyah beyaz duygulara hapsolmuş yüreğim ve prangalar vurulmuş kalbimle,
Dönmeyi unutmuş bir dünya da,
Doğmayan sabahlara merhaba demeye hazırlanıyorum.

Bir sabahçı kahvesinde geceden kalma duygularımı demliyorum,
Senden kalan yırtık bir resimle, anlamsızlığın deryasında kaybolan duygularımı avutuyorum,
Ağlamak istiyorum, elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibi,
Ya da kurşuna taşla karşılık vermek gibi,
Çaresizliğimi kusmak istiyorum anlamsızlığın üzerine.

Yağan sonbahar yağmurunun ardından doğan güneşe nispet,
Islanmak istiyorum akan gözyaşlarının altında,
Sana sesleniyorum anlamsız yarın, sana kusuyorum içimdeki kin ve nefreti,
Gidiyorum buralardan çekilmez hasretin,
Gidiyorum sonsuz karanlığın doğmayan umutlarına.


ZÜLKÜF KILIŞÇI