Unutmuş olsanız bile
Kuma ettiğiniz fabrika bacalarına
Sarı buğday tarlalarını…
Yüreğimde bir ananın kutsal emaneti
Saydığım
Küt…Küt…Atan
Ben Anadoluyum…
Hani nasırlı ellerinize nasırlar katan

Toprak çatlar
Yürek çatlar
Dudak çatlar dil çatlar…
Çatlar işte dünyam…
Ne kilerde azık kalır
Ne teknede ekmek
Öylesine meşakkatlidir beni yaşamak
Kimi zaman bir bebenin gıdısındayım
Kimi bir Ana’nın ağıtlarında
Ben Anadoluyum
Yazmaz benim ismim
Süslü – püslü duvar kâğıtlarında…

Ben konuşunca dinlenir her sözüm…
Kulaktan kulağa masal olur
Türkü olur…Mani olur…
Leyla olur Mecnun olur…
Gel görki…
Hey iki gözüm…
Zordur orak sallamak
Sarı ekin tarlalarında…
Yeşil tütün tarlalarında…
Bir lokma ekmek uğruna
Ben Anadoluyum…
Kaderimden değil işte…
Güneşten kararır yüzüm…
Az mı koştu bağrımda
Dizgine vurulmaz atlar..
Az mı düştü yiğitler peşipeşine…
Namus belasına…
Göz pınarlarımdan az mı kan aktı…
Dul kalan genç gelinler misali…
Yalnız kaldım bir köşede…
Sessiz…Kimsesiz…
Ah etmedim…İsyanlara banmadı sözcüklerim
Sıkılmadım…
Ben Anadoluyum…
Tanırsan iyi tanı bir kere…
Diz çöktüm…
Yıkılmadım…

Ben Anadoluyum….
Kahpelik çamuruyla karılmamıştır hamurum
Ezelden ebede dek…
Ne mahpus damları çürütür bizi
Ne sırtımızdan vuran kahpeler…
Ben Anadoluyum….
Fırtınayım
Boranım
Doluyum…
Öfkemde Azrailin bakışları gezer
Şefkatimde bir annenin elleri…
Benim yollarımda mert yürekler dolaşır
Düşer namertler yüzüstü..
Ben şerefli insanların sarıldığı bir kolum
Benim işte benim ben…
Ben Anadoluyum…

Ali ALTINLI – 14/02/2011
Saat: 20:29