Açınca dünyaya badem gözünü,
Süt diye içersin ana özünü.
Hep analar anlar yavru sözünü,
Ancak ana sever bundan tat alır.

Kucakta sallanır uyusun diye!
Beşikte üllenir büyüsün diye.
Çabuk emeklesin yürüsün diye;
Ancak ana sever buna dayanır.

Bir yaşında tek tük dökülür sözler,
Açar gözlerini anneyi özler!.
Sevgisiz şefkatsiz çekilmez nazlar;
Ancak ana sever buna dayanır.

Nasıl geçer yıllar üç dört der yaşı;
Onun oyuncağı tek arkadaşı,
Oyuncaktan atı onun yoldaşı!
Ancak ana sever bundan tat alır.

Yedide okula çekingen başlar!
Kirpikler kurulur kararır kaşlar.
Bulur okulda başka arkadaşlar.
Ancak ana sever buna katlanır.

Beş sene okula ,tutup elinden;
Şarkılar dinleyip tatlı dilinden,
Küçükler büyür mü kendiliğinden!
Ancak ana sever bundan tat alır.

Odalar dar gelir sokakta oynar;
Yanaklar kızarır kanları kaynar!
Yavaştan yavaşa hayatı anlar.
Ancak ana sever bundan tat alır.

Nazları çoğalır hemen darılır!
Kalpleri sırçadan çabuk kırılır,
Af eder analar ona sarılır!
Ancak ana sever buna katlanır.

Yaş on beş olunca gözlerde sisler;
Aynalar dost olur kendini süsler.
Sarar gönülleri karışık hisler.
Ancak ana sever buna katlanır!

Dersleri çoğalır yüksekokulda;
Bilgisi irfanı artar bu yolda.
Gözü evde değil, hep sağda solda.
Ancak ana sever buna dayanır.

Okulu bitip de yari bulunca,
Güzel bir yuvayı kendi kurunca;
Kuş gibi doğduğu yerden uçunca,
Ancak ana sever bir murat alır!

Seneler gün gibi sel olur akar;
Büyüten hüzünle,geriden bakar!
Bayramdan bayrama,tebrikler kokar,
Ancak ana sever buna katlanır.

Süleyman Üstün