Ebedi değil zulüm garibin ah’ı yeter
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren
Mazlumun ah’ın alan olur mazlumdan beter
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren

Perde olmaz arada yetimin göz yaşıyla
Okşamazsan övünme kimsesizin başıyla
Oynamaksa ölümdür vatanının taşıyla
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren

Yıkılır saltanatlar bir fiskeye dayanmaz
Zülüm zülümdür yine hiçbir şeyle boyanmaz
Asırlar geçse bile zulmü kimse beğenmez
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren

Bir ah ile yıkılır o demirden saraylar
Yıllar ne ki önünde geçmeden bile aylar
Allah Allah diyerek toplanınca alaylar
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren

Kezzap gibi çürütür çelik kelepçeleri
Tarihte not düşülür zulmün Halepçe’leri
Hazana dönecek hep zalimin bahçeleri
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren

Sırtını dağa vursan yüce dağlar yıkılır
Zalimin arkasına neler neler takılır
Kaçarken arkasından garipsenir bakılır
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren

Tarih yazdı hepsini kitaplara not düştü
Tarihten ibret almak, anlamaksa zor işti
Geçmişe bakmayanlar başa gelene şaştı
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren

İşte böyle dostlarım zulüm ebedi kalmaz
Zalim sırça küp olsa onu kimseler almaz
Mazlumların gözyaşı ebedi yerde olmaz
Bir damla gözyaşıydı bütün zulmü söndüren

Mustafa Göktekin