Aynı mahallenin çocuklarıydık
Beraber büyüdük bu dar sokaklarda,
Herşeyden öte can yoldaşıydık
Büyümeyi paylaştık kaldırımlarda...

Misketlerimiz vardı ceplerimizde
Hergün birini bıraktık yokuşlarımızdan,
Onlar azaldıkça biz çoğalıyorduk
Çıkmak istiyorduk sanki bu çocukluktan...

İkimizde aynı anda konuşur susar
Aynı anda güler,aynı anda ağlardık,
Can’dan canan’dan öteydi bizim bağımız
Sıralayıp herşeyi birbirine bağlardık...

Derken akıp gitti zaman bitti çocukluk
Yol göründü vatan uğruna nöbete durduk,
İlk kez ayrı düştü yollarımız böyle
Hergün yeni bir umutla şafak sayıyorduk...

Ve o günde geldi çattı bitti borcumuz
Tezkeremiz elimizde dimdik omuzumuz,
Kurduğumuz hayalleri vurduk sırtımıza
Hayatın çenberine girdi yolumuz...

İş telaşı sardı bizi vakit geçmeden
Sorumluluklar aldı her yanımızı,
Aynı gün ayrı işleri sırtlandık beraber
Yeri geldi paylaştık ekmeği aşımızı...

Bitmezdi hayatla kavgalarımız
Haksızlığa gelemez isyan ederdik,
Bu yüzden iyileşmezdi yaralarımız
Çare olamasakta her derdi dinlerdik...

Herşeye rağmen gülerdik kahkahalarla
Hep aynı vuslatların hayalini kurardık,
Aynı umutla yatar kabusla uyanır
Onada gülüp geçer hayra yorardık...

İkimizde yaralıydık aynıydı acımız
İçimiz yangın yeriydi, kor’du dışımız,
Belki de bu acılardı,bizi ayakta tutan
Yenilgiden öteye gitmezdi savaşımız...

Aynı anda düştük gönül yangınlarına
Aynı anda sevdanın rengini gördük,
Çok yabancıydık gönül oyunlarına
İçten bir tebessümle onada güldük...

Tutunamadık sevdanın kırık dallarına
Akıl erdiremedik türlü huylarına,
Çok geçmeden anladık bıraktık peşini
Bizim cüssemiz sığmadı kalıplarına...

İple çekerdik akşam iş çıkışını
Hep aynı köşebaşında selamlaşırdık,
Aynıydı ceketimiz,saatimiz aynıydı
Çocuklar misali sevinip kucaklaşırdık...

Aynı şeyleri sever yada nefret ederdik
Hep aynı meyhanede,aynı masada içerdik,
Ne sarhoş olurduk,ne kırıp döker
Ne kendimizden geçip hayata küserdik...

Bazen sabahlardık 3 - 5 kadeh derken
Yavaş yavaş gün ağarır,biz sızıp kalırdık,
Sarhoşluktan değildi uykuya dalışımız
Yorgunluğa yenik düşer kıvrılıp yatardık...

Nice yıllar devirdik omuz omuza
Hiç gölge düşürmedik dostluğumuza,
Acısı tatlısıyla katlandık herşeye
Yalnız ikimiz sığdık yalnızlığımıza...

00:35__10.02.11


» Aşk ve arkadaşlık bir gün yolda karsılaşırlar. aşk kendinden emin bir şekilde sorar: ben senden daha candan ve daha yakınım. sen niye varsın ki bu dünyada? arkadaşlık cevap verir: sen gittikten sonra arkanda bıraktığın gözyaşlarını silmek için..!