Belki sen orda
İstanbul istikametindeki herhangibir caddede
Koluna sevgilini takmış yürüyorsun...
Belki ben burda
Ankara istikametindeki herhangibir caddede
Koluma yalnızlığımı takmış yürüyorum...
Sen
Kolundakini düşünüyorsun,
Ben
Beynimle kalbim arasındaki mesafeyi düşünüyorum...
Sen
Üç milyar kadın arasından seçtiğin sevgilinin kulağına
Aşk sözcükleri fısıldıyorsun,
Ben
Beynimle kalbim arasında otostop çekerken yakaladığım yalnızlığımın kulağına
Birkaç küfür fısıldıyorum...
Sevgilin yanağına
Ufak bir öpücük konduruyor,
Yalnızlığım yanağıma
Okkalı bir tokat indiriyor!..
Gözlerinin içine bakarak
Gülümsüyorsun yanındakine,
Gözlerinin içine bakarak
Ağlıyorum yanımdakiyle...
Mutluluğunuzla mutlu olamıyorum...
Yalnızlığıma sarılıp kendimi avutamıyorum...
Lafı uzatıyorum uzatıyorum bir yerlere varamıyorum...
Aslında söylemeye çalıştığım şu ki;
Beynimle kalbim arasında
Kilometreler var!..
Beynim hep İstanbul...
Kalbimse hep Ankara!..
Ve ben ne yapacağını bilmez bir halde
Beynimde yabancı,
Kalbimde mülteci
Otostop çekiyorum
Yalnızlığımı bulduğum yerde!..