şehrin ışıkları öldürür
ateş böceklerini ansızın

gözlerinde gömülüdür gece
hüzünbaz gülüşlü çocukların...

belki kar yağar turuncu lambalara
ama ellerimiz titremeden
son nefeste,
buğulu camlarına
ya da duvarlarında bir gecekondunun
kirecin örtemediği şiarlara sığınırız...

aristokrat bir rüyada ciğerci kedileri
en sıcak uykusunda tanrıların
dışarısı buz ve dışarısı ayazda
üşürse boyacı çocukların elleri!
buğulu camlarda hasret,
turuncu lambalarda kar
ve ellerimde elleri birikir yalnızlığınızın...

tükenmiş kalemler ki tanıktır,
cümleye sirayet bir erozyonda kaybolur
imgeler, kurtarır imgeler kimi zaman
kurşun kalem; bir infilaktır!

oysa nankör kedilerine inat bu şehrin
içeride alkol,
dışarıda molotoflu kokteyller yıkacaktır
şehir ışıklarının karanlığını...

ve ellerimizin ısıtamadığını,
artık düşlerimiz yakacaktır...

06.02.11