11
Yorum
0
Beğeni
4,8
Puan
1439
Okunma
ne çok sevmiştik
ay ışığının
gülcemal/imize
şavkımasını...
ne çok sevmiştik
ışıl ışıl derinden gülümseyerek
dünya/yı özümseyen
gözlerimizi..
ne çok sevmiştik
yaralarımıza berelerimize
rağmen gülmeyi
umarsız masum
sabiler gibi...
ne çok sevmiştik
kurtlarla kuşlarla
karıncalarla
dahi hasbihalde
olmayı ...
ah !
ne çok
yitirdik
yaşam denen hengame
içinde
yeti/lerimizi...
T.S.
5.0
80% (4)
4.0
20% (1)