Üşüyorum cancağızım
İstanbul"a hüzün şarkıları söyleyen bir gecede
kış soğuğun ayaza dönüşmesinin verdiği
fani bir üşüme hissiyle irkiliyorum
gözümün nuru İstanbulum!
ellerim buz kesmiş,
ıssız bir gecede
hicrana mahkum kalple
seni yazarak unutuyorum özlemimi............

Tükendim artık biliyor musun Marmara?
Tek taraflı bir hicranı omuzlamaktan
özlemin yükü altında ezilmekten
sesini arayıp sormaktan
seni beklemekten
her yeni güne belkilerle başlamaktan
sadece hıçkırıklarımı Boğaz"ın duymasından yoruldum
hicranın zincirleriyle hapsedilmiş bir aşkın yalnızlığında tükendim.
Kız kulesi;
sabret diye diye erittiğim sabır taşlarını toplamakta
bir an ümitsizliğe düşsem
Haydarpaşadan gelen tren sesleri ruhumu okşamakta
mavi halıda belirlenen
gece karası gözlerin gelir
kendimi huzur minderinde bulunca
güç aldım
hicran acıların sabredecek gücüm kalmadı cancağızım
özlem tuzu gözyaşlarım
buğday tenimi kavurdukça
vuslata koşmak gerekiyor mu vefalı?
bilemezsin.........................................

seni düşündükçe
düşlerim;
evladına sarılan annenin gösterdiği
o kutsal şefkatle başımı göğsüne yaslamakta............................

yiten ümitlerimin ayak seslerini duysan
kalbimin atışlarında
içine düştüğüm hicranın çaresizliğini sımsıkı sarılıyorum
düşlerimin sıcaklığını hissedip
boğazıma düğümlenen,
içimde yankılanan hıçkırıklarımı özgür bırakıp ağlasam.....................

Eminönü;
babanın nasırlı elleriyle oğlunun saçlarını okşadığı gibi
okşamakta ruhumu........................

sefaletimi bir tabakta sundum
şeker tadında firari ruhuma...........................

hicran döngüsünün de
yüreğime yüreğini koya bilseydin
iyi bir Şirin olurdum
ya da
aşk ile yanmaların ötesine geçmiş bir Leyla olurdum uğrunda
gözlerine bakarak gecelerimi
şiirlendirmek isterdim
sen olunca yanımda üzülmelerin bile bir anlamı olurdu
Seni yazmak yerine yaşamak olsaydı kaderimde
beni ölüm kederlendirmezdi
doya doya yaşardım seni
ve o an ölümsüzleşirdi aşk
Kaç zamandır yokum kendimde
kaç zamandır yoksun.
ne ben alışabildim sensizliğe
ne tütün kokusu sinmiş odam alışabildi sensizliğe..............

Hayalimde can bulan gülüşünü özledim.
kendimde unuttuğum ne varsa bulduğum
seni özledim cancağızım
özlemlerim işgal edince yüreğimi
delice bir istekle
neroncavari bir arzuyla hicranı yakmak istedim
vazgeçtim daha sonra;
eğer ateşe mahkum olursa
bu aşk bende yanarım
bilmekteyim yanmaların acısını
ama
senin bu acıyı bilmeni istemiyorum cancağızım
sensizliğimde yanmalarımı bilmediğin gibi...................
08/02/2011
gordion