5
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1136
Okunma
bana hep tuhaf dediler ölümüm boyunca
kefalet ödedim sırlarıma ve kadınlarıma
şövalye gibi hissetmiyorum kendimi
yoksulluğu çok iyi bilirim
oysa hiç yaşamadım
özensizim giysilerime ve sevdiklerime
donum bile yırtıktır genelde
sabır utanç sona eren huzur
tahammülü çok iyi bilirim
oysa yaşamaya bile tahammül edemiyorum
nasıl da abartırım her şeyi
seni beni aşkı ve kimsesizliği
güneş birikiyor omuzlarında
neşe ve hüzün çalınıyor duymayan kulaklarımda
özgürlüğü serserilik bilirdim
oysa hep tutsak bir serseri oldum
korkuyorum seni bağlamaktan
ve nefretimin telleriyle süslemekten
arayanlar beni bulamıyor artık
vurgun yemiş gibiyim ayrılacağım
ama gitmeden önce
ilk ve son kez sarhoş olacağım
Cevap Yaz