önce izini kaybettim
sonra kulaklarımdaki sessizliğini
adımlarımı sayar oldum yürürken
ve kalp atışlarımı sızmaya yakın
hüzünün de tadı kalmadı bugünlerde
bana acımaya kalkışma sakın

baktım gölgen bükülmüş
alt dudağını dişliyorsun korkakça
kendimi sorgular oldum düşünemezken
ve sevgimi nefrete yakın
acının da tadı kalmadı bugünlerde
beni avutmaya çalışma sakın

inandım ki boş yere düşünüyorum
gurur denilen soylu işkenceyi
en dahiyane en aptal
ve en kaçık felsefeyi ölüme yakın
anıların da tadı kalmadı bugünlerde
dün için ağlamamı bekleme sakın

umdum ki çıkıp gelmeyesin
istenmeden ama kırmızı halılar üstünde
bana rağmen benden apayrı
ve iflas etmiş iğrenç bir güzelliğe yakın
kaçmanın da tadı kalmadı bugünlerde
yarını sevmeme kanma sakın

sandım kendini hırpalıyorsun
isteyerek ama amaçsızca
umursamaz oldum hayallerimi bile
ve rüyalarımı yalanlara yakın
sövmenin de tadı kalmadı bugünlerde
benden gitmeyi düşünme sakın

anladım ki yerinde sayıyorsun
kaybolmadan ama kahrolarak
aramaz oldum beyoğlu gecelerini
sana uzak uzaklığa yakın
sevişmenin de tadı kalmadı bugünlerde
seni unutmamı isteme sakın