Hani doğduğum o ev ? Nerede güzel anam ?
Hani pammuk elleri ? İpek gibi gül teni,
Özlediğim kokusu, Yavrum diyen dilleri,
Geçsede uzun yıllar, hiç bitmeyen o rüyam.

Hani anamı döven ? Nerede zalim babam ?
Zalim demek ayıp mı? Yalan değil ki gerçek
Elini kaldırdımı, bakardık ürkek ürkek.
Çoktan rahmete gitti, ama hiç unutamam.

Hani o çocukluğum ? Bitmeyen burukluğum?
Yalandan oyuncaklar, bezden yaptığım topum,
Kavga edip barışan, kavgacı soyum, sopum.
Gazeteyle kaplanan, kitaptı mutluluğum.

Hani öğrenciliğim, o yürekli gençliğim ?
Nerede idealim, yediğim zalim joplar ?
İşkenceden kalıntı, ciğerlerim su toplar.
Gururla taşıyorum, feda olsun verdiğim ?

Hani benim sevdiğim, uğruna gül serdiğim?
Hani o mutlu yuva ? Nerede güzel günler ?
Hep verip hiç almadan, boşa geçen seneler,
Artık veda zamanı, yol değilmiş geldiğim.

Yenildim anneciğim, kalmadı hiç umudum
Boşa kürek salladım, koca bir ömür geçti.
Ben hayata sarıldım, hayat beni hep biçti.
Karamsar diyenlere, anlatmaktan yoruldum