Ben garip bir bahçıvanım,
Emek veririm çiçek büyütürüm,
Meyve ve sebze yetiştiririm,
Yüreğimi katarım işime,
Sularım damla damla çürümesin diye..
Birer birer kopartırım bozulan yaprakları,
Tek tek aşılarım fidanları..
Biçerim cimleri..
Papatyalar, güller, laleler,
Nergisler, gelincikler, karanfillerler
Balkonlardan sarkar sarmaşıklar...
ve senn..

Sen ise Babil’ in asma bahçelerinde,
Yetiştirdiğim üzümlerden yaptığım bir kadeh şarapsın,
Ne içip kıyarım sana, ne içmeye doyarım kana kana..
İnce belli kadeh de, loş bir oda içerisinde seyreylerim seni,
Çevremde rengarenk mumlar yanarken,
Tabağımda ellerimle topladığım meyve salatası
ve üzerine döktüğüm vişne reçeli..

Tozlu mahzenimde, nem kokuları arasında yıllandırırım şişeni..
Özenle saklarım, korurum o bedenini..
Paylaşamam kimselerle, el değmesin , dil tatmasın diye..
Sen benim özelim..sen yıllandıkça güzelleşen katıksız meyim..