Bir masal anlat bana anne,
İçerisinde yorgun bir günün ardından gelen puslu bir gecenin…
Nasıl acı hatıraları aklına getirdiğini anlat,
Yaşanmışlığın resmi, yoksulluğun anlamı olsun satır aralarında.

Hayata dair var olan gerçekleri anlat anne,
Hani bir rüyadan uyanırsın ya…
Görmek istemediğin kötü bir düşle uyanırsın ya,
Kan ter içerisinde irkilirsin ya, biraz korkak ve ürkek o korkuyu anlat bana.

Sonsuzluk kervanında yol alan eski dostları anlat bana,
Siyah beyaz dönemlerin en renkli zamanlarını anlat anne,
Dört köşe bir pencereden, gecenin yalnızlığında gördüğün anlamsızlığı anlat,
Yoksulluğun resmini, çaresizliğin sessiz feryadını anlat anne.

Kuru ekmeği nasıl katık yaptığını,
Özlem duyup ta bulamadığın, bazende iç çektiğin anlamsızlıkları anlat,
Soğuk kış gecelerinde, gaz lambası önünde,
Yılların yorgunluğunu el işine ince ince işlediğin duygularını anlat bana.

Geceyi anlat bana anne,
Güneşin kaybolup, yerini sessiz ve ıssız karanlığa bıraktığı o anı anlat,
Yorgun gözlerin uykuyla barıştığı yorgun akşamların…
Gecenin ayazında bir düşle nasıl kaybolup gittiğini anlat bana anne.

Bir resim çiz anne,
Masal satırları arasına duygulanıp, damla damla döktüğün gözyaşlarını çiz,
Bir yanımı hep sızlatan feryatları, isyana dönüştüren acıların son bulması için,
Yorgun gözlerimin bir daha açılmamacasına, ölümü anlatan bir masal anlat bana anne.


ZÜLKÜF KILIŞÇI