Her gün takvim başlatır bitmeyen avazları
Alev söndürmek için getirir poyrazları

Sakin olmaz geceler, yetim kaldı sabahlar
Neyim inler derinden mahzunlaştı segâhlar

Yanımdaki çiçekler cevahir yüklemezler
Eyvahları yığarlar, kalbe nur eklemezler

Sokaklarım simsiyah, caddelerim simsiyah
İşlenmiyor sevdalar, boşta kalmıştı tezgâh

Menekşem boyun büktü, begonyalar perişan
Güllerin etrafını sarmıştı hep kör duman

Bülbülün mecali yok, çürüyor hicazlarım
Bağımın sofrasına girmiyor ilk yazlarım

Kor yığın bağbanlarım, yoksa bağım solacak
Takvimim acılarla her gün çiçek yolacak

Güneşlerin ziyası yine bahçeme aksın
Tütmesin dikenlerim, güllerim bana baksın

Her ne kadar sazlarım teselliler verse de
Öncelerin rüzgârı meltemleri derse de

Poyrazların çığlığı dinmiyor zamanımda
Ötenin arzuları yanmıyor ummanımda

Ağlıyor gece gündüz kızıl yüklü dudaklar
Meyve vermez ağacım, çürütüldü budaklar

Sarsılırken çınarım, yok oldu saltanatım
Târumâr oldu gönlüm, yaklaşmıyor beratım

Yüreğimde durmadan suzinaklar ağlıyor
Nefse zincir vursam da, hüsranlarım çağlıyor

Şimdi bakışım titrek, şimdi ellerim ürkek
Gözlerimdeki kanlar çoğalır öbek öbek

Şiirime arzuyla konmuyor mesneviler
Simsiyah oluyordu denizdeki maviler

Pembe düşlerim artık öncelerimde kaldı
Sazlarım kasvetlerle hüzzamlarımı çaldı

Nihavent yorgun düştü, aşk yığmaz muayyerler
Şimdi gönül bağımda neşe saçmaz cevherler

Âlemim başka âlem, taksimlerim yabancı
Titreyen güllerimi solduruyor hep hancı

Sakilerim hevesle açmaz nur şişeleri
Her geçen gün sancıyla yıkar menekşeleri

Azabın telleriyle kardeş oldu mızrabım
Geceler hüzün yüklü, parlamıyor mehtabım

Yakamoz beni sarsar, ben de yakamozları
Fırtınalar estirip, vurdurur balyozları

Rıhtımımın dibeği alev saçıyor şimdi
Takvimim yaprağını korla açıyor şimdi

Yıkılıyor içimde sevdamın tuğlaları
Bozkırlara büründü gönlümün yaylaları

Segâh hicran dokuyor, neyler yine inliyor
Güller, dudağımdaki acıları dinliyor

Yazık oldu gülşene, her gün ağlar bülbüller
Artık eskisi gibi ıtır saçmaz sümbüller

Takvimimde boğuldum, teselli, vermez mevsim
Hastayım, dermansızım, şifalar yığmaz hekim

Maksadımın kuşları ötemiyor rıhtımda
Huzurların alevi tütemiyor bahtımda

Günlerim bedenime getirir bin bir eza
Sazlarımda neşeyle uyanmaz ferahfeza

Güneş intikam kusar, boyattırmaz çiğdemi
Sazlar benden öç alır, başlattırmaz acemi

Hâkimler zamanıma hazırlar darağacı
Mahirler getirirler zehir gibi ilacı

Salihler sofralarda devamlı hüzün dokur
Arifim rindan bugün, acıyla kasvet okur

Zemherim ağa düşmüş, bozdurur geceleri
İçimdeki ilhamlar yığmıyor heceleri

Kızıl gül şaşkın şaşkın bakıyor etrafına
Bülbül de çaresizce girer hüzün safına

Zamanın gidişinden çoğalır korkularım
Geceler umut yığmaz, kaçıyor uykularım

Esrarengiz sabahlar, yanık seher vermiyor
Bağbanlar şeyda olmuş, yangın şafak dermiyor

Takvimim şimdi yıkar bozulan gazelleri
Çürütülen gönlüme getirmez güzelleri

Neylerin maksadını hep târumâr ettiler
Segâhlar çaresizce acı acı tüttüler

Bülbüllerim sallıyor isyanın beşiğini
Bağbanlarım dürmüyor bahçemin eşiğini

Kırıldı artık saflar, sabahtan sabâ çıkmaz
Kan döküyor dillerim, gözümden cevher akmaz

Tutuşturdum kalemde gül yerine dikeni
Ziyan ettim günümü, ağlattım fesleğeni

Pervâne bu gidişe dur demez misin hiç sen
Daima eyvahlarla çağlasın mı kor gülşen