Taze yaralarına aldırmaz, tuz ekerse,
Varsın kanasın, merhem olmasa daha iyi.
Dosdoğru sözlerini hep tersine çekerse
Şifa olup tasına dolmasa daha iyi...

Gösterişler estirip, palavra yağıyorsa,
Fikrine uymayanın ardından sövüyorsa,
İki sözün birinde kendini övüyorsa
Böylesi arkadaşın olmasa daha iyi...

Menfaate uydurup dizer yalanlarını
Yağcılıkta harcarsa Tanrı selamlarını
Halâ duyamamışsan, güzel kelamlarını
Gökten bereketini salmasa daha iyi...

Nerede zayıf yanın, üstünde eşinirse
İyi günün iyisi, hüznünde üşenirse
İçinde kurt kaynarken, kuzuluk kuşanırsa
Sana çıkan yolları, bilmese daha iyi...

İyiliği tanımaz, herkesten umuyorsa
Nerde hazır edilmiş, üstüne damıyorsa
Aklı “hep bana”larda, çok şükür demiyorsa
Yol iz edip kapını çalmasa daha iyi...

Bir tek kez muhtaç olsan, böyle komşu külüne
Meteliği işlemez, muhabbetin yoluna
Bir de gölge olur ya, masum Allah kuluna
Artık Hint’ten,Yemen’den gelmese daha

Karlı dağdan kar bile bağışlamaz amansız
Kavrulan çölde kalsan, damla sızmaz, imkansız!
Ağustosun üstüne tipi olan, zamansız!
Timsah gözyaşlarını silmese daha iyi...

Cemile Düzgün-Mayıs/04