Sen Ruhum

İnsanoğlu işte
bir adım ötesini bilemeyen
İnsan!

Ey insan!
hiç için acıdığı oldu mu?
ruhunla beraber yandığın için için
tam o anda içine bir sıcaklık estiği
oldu mu?
ümidin üzerine doğan güneş gibi
hiç oldun mu?
ey insan!


Bir bulut çökerdi üzerine keserdi güneşin önünü
sonra yağmurlar yağardı
sabahın şafağı gibi
açardı ufuk
açılırdı tüm çiçekler, içimde gül bahçeleri belirirdi
şen şakrak


Bazen bir çiçek açar tüm yazlar onunla geçer
bazen hiç gelmeyecekmiş gibi asılı kalırsın bahara
halbuki o çiçektir bahara müjde
ruhumu isyanda bırakmadan çıkarım dostlarıma
huzur ve sükuna erer son bahar


Arada açan çiçeklerle
vakit ilerler aniden başlar kırağılar
ve dökülür ansızın içinden en onulmaz yaralar
işte o zaman bilirsin ki kara kış kapıda
günlerin üzerine küstür güneş
her alemde neşe
her yer sessiz
bir kış mevsimine düşer ruhun
işte o zaman
yanında dostun var, sen varsın
dostluğa açılır işte tamda burada kapılar


En derin karanlığın içinde
sevgi damarları öyle güller açar ki
dostun senin şeklini verir sana
eski bir ayna gibi
tamda seni gösterir
parmaklar bir yönde
hadi kalk ve kendine dön
çünkü tamda burada
seni seven var
dostun var
dost var
yaren var
sen varsın


Döktüm işte içimi ruhum
uçar gider içinden ipek kozalarını örerek
ona giyecek
sevgiliye en yakın olarak
dokunur en olur yerinde sevdiğinin
ipek ipek dokur kelebeğin adına
nakışlar vurur kalp atışlarına
yaslar başını ışığa dönerde döner
demini, canını verene dek


O güzelliği hissetsin diye bekler ardından
o yumuşak
ve o içten dokunuşları
sezsin diye dualar eder
ömrü kısa da olsa,yaşamaya değer der ..
ve güzelliklerin hayalinde ruhunu teskin eder gün batımı..

Her gün batımında gölgesini verir güneşe
uzadıkça uzar resmi
ayın şavkına yaslar mehtabı dalgalarla
bir huzur gönderir öbür kıyıya
sen der sessizliği
ne ye borçlusun bilir misin
benim içimdeki sessizliğe
ve bir mahyayı asar yıldızlar kümesinde en parlak olanına
haykırır tamda orada dalgaların diliyle bir sandal misali
işte sen
işte sen
işte sen tamda
görüntüme düşen yıldızsın
sen hayalimdeki
sen gök yüzüne astığım yıldız
ve sen en açık ummanımsın der uzaklara
el sallar ta oralara martının kanadıyla
dili tutulur aksine
söylemek ister
ama yok söyleyemez
çarpmaları ürkütür serçeleri
arsızlaşırlar hep birden
kapısını kaybetmiş bir yarasa gibi çarpar duvardan duvara
çünkü; sen ışıtıyorsun boşluğu
sen aydınlatıyorsun karanlığı
ve sen,
sen
işte sen, doğuyorsun tamda
orada
burada
her yerde
sen,
sen, ruhum
sen....
vesselam



Hani çok güzel bir yerdesindir
susuz kalmışsındır
tam kaynağa bakınırken;
karşına çıkan muhteşem buz gibi tatlı mı tatlı bir kaynak çıkar ya
mutlusundur
içmeden evvel,
o kaynağın serinliği yüzüne vurur ve seni nasılda rahatlatır..
sonra kanma hissi yok oluncaya değin içmek istersin..
içersin içersin…

Hem de nasıl
sakinin tepsisinde bir bardak gibi
kanarsın doya doya
ve gitmez içinde ki yangınların resitali
bir parça gül dalına asılır dikenler
kanatır bülbülün dalını
güle verir en koyu rengini
ıslak ıslak bakar birde yüzüne
tüter sevdası buharı çıkan gülün üstünde
gül tüter, bülbül öter
sevda sevda serap biter
çöl biter
göl biter
sevda hep tüter

Sen tütersin
ben tüterim
ruh tüter
biz tüteriz…
ruhumuz tüter.



Hayrettin Şahin