Pek muhterem
İç dünyam
Bu gün daralma
Ne olursa olsun
Bir tek sen umurumdasın

Sıradan biri gibi
Hisset beni
Almadan vererek değil
Vermeden almak gibi
Günlük te olsa yaşam hakkı bu ya
İtten uğursuzdan laf etme bu gün
Bin bir umuttan birazcık pay kendine
Vurgun yok
Soygun yok
Talan yok
Irak kal bir süreliğine cehenneme çevrilen dünyandan
Kızıl çamurlarından Tuna’nın
Sellerden
İç savaşlardan
Serçe parmak tezgah balıklarından

Pencerenden ne güzel görünüyor Ornaz Vadisi
İkindisi bir sonbaharın
Duman duman evlerin üstü
Yanık un kokuları burnunu gıcıklıyor insanın
Kuyruğunu kıvırmış bahçelerde
Kızıl kınalı sincaplar
Ve bir insan
Varmışım be

Çok parayla göbek atanlara boş ver biraz
Düşün ki
Güzel yaşamak hakkın

Tuba kız dershane parasını çıkaramazmış
Süleyman beylerin sobası yanmazmış
Çocuklar
Nezle bademcik belasından kurtulamazlarmış
Parmak şıklatanların arasına karış kısa bir an
Gün
Kayboluncaya Karcı Dağı’nın ardında
Bir duvara kilitle bakışlarını
Köşesine çekilmiş bir mutrip mütevazılığında
Kızıl kadehin kokusundan dal düş dünyasına
Anasını satayım yasağın masağın de
Ve ağaç dallarından sana ulaşan tınıları duy
Biraz olanlardan
Biraz da olacaklardan geri kal
Taşlara tuğlalara toprağa gömülmüş emekleri
Alın terini falan boş ver
Boş ver işçiyi mişçiyi
Sesler
Görüntüler
Hayalet gibi dursunlar biraz kenarda
De ki
Teselli saatleridir zamanın
Irak kal ezadan gamdan kasvetten
Boş kafayla yaşamak
Ne güzel şey
…

Bitince şamatası kısacık anın
Beklemedi pervasız
Hemencecik bitiverir insanın dibinde
Var olmanın ağırlığı
Ve yine tanıdık bellek
Yine o hüzün

20 Ekim 2011 Denizli