Uyandım,
Ter içinde her yanım,
Seni gördüm rüyamda anne.
Gülüyordun,
Başımı okşayıp ağlama diyordun.
Çünkü uzaklarda olsanda;
Oğlunu biliyordun,
Biliyordun anne.

Yemyeşildi her yanın,
Çiçekler açmıştı mekanında,
Melekler vardı yanında,
Göz yaşlarım ıslatmıştı yanağımı,
O pamuk ellerinle siliyordun.
Gamze gamze gülüyordun,
Gülüyordun anne.

Bir an bebek oluverdim iki üç yaşlarında,
Güzel ellerini dolaştırdın saçlarımda,
Kucağına alıp seviyordun anne.
Yine o büyük sevgiyi veriyordun,
Sevgiyle bakıp gözlerimin içine,
Gülüyordun,
Ağlama diyordun,
Gülüyordun anne.

Sonra büyüdüm yine,
Senin gözünde hiç büyümediğim kadar
Saçlarıma ak düşsede,
Halen ben de kokun var,
Yine öyle güzel kokuyordun anne,
Gülüyordun,
Ağlama diyordun,
Gülüyordun anne.

Unut diyordun,
Bu hayat senin yaşa diyordun,
Unutamayacağımı bile bile.
Sen benim ruhumu okursun anne,
Unut demek nafile,
Biliyordun anne,
Biliyordun unutmayacağımı,
Ama her zamanki şefkatinle bir umut,
Unut diyordun, unut.
Gülüyordun,
Ağlama diyordun.
Gülüyordun anne.

Biliyorum;
Rahatsız etmemeliyim ruhunu,
Ne yapayım elimde değil anne,
Bilirsin sen oğlunu.
Bir kez sevdimi sever,
Ayrılıklar olsada hiç kesmez umudunu.
Gülümse anne,
Yine gülümse,
İnan rahatladım gülümsemenle.
Hani utanmasam,
Hani kızmayacağını bilsem,
Al beni de yanına diyeceğim anne,
Tamam sustum..
Kızma anne.
Ağlama deme bana,
Ama ağlama deme,
Mekanın cennet olsun,
Ağlıyorum,
Ağlıyorum anne.


Annelerimiz için ben yazmıştım sen seslendirmiştin sevgili hocam, şimdi sen de yoksun artık. O güzel yorumun bizlere yadigar kaldı, rahat uyu yerinde, mekânın cennet olsun...