Hayat her türlü sıkıntısına rağmen yine de yaşamaya değer bence...Siz de bunu çok güzel vurgulamışsınız...Tabi yaşamanın dayanılmaz tutkusunu, ancak ölümün kolu kanadı kıran tadına baktıktan sonra daha iyi anlayabiliyor insan...Böyle bir duyguyu da kimseye tavsiye etmemek lazım...Çünki ikinci bir hayat hakkımız olmadığına göre ölümün tadına bakmak olası değil...Diğer yandan hayatında çeşitli cilveleri var, bunlar da ister istemez yaşanmakta...Haksızlıklar,vefasızlıklar,yaşam sıkıntısı,sevgisizlik...yahutta sevdiğine kavuşamama, candan seveni bulamama...diğer can sıkıcı şeyler...acılar elemler...hüzünler...sevdiğini kaybetmeler...Fakat her gecenin bir sabahı olduğu gibi,herkes kendi yaşam biçimine göre hayata tutunmaya çalışır...Gözleri olmayanın da, kolları olmayanın da, fakir olanın da bir tesellisi vardır...Hem hayata tutunmak için teselli buluruz, hem de serzenişlerimizi sürdürürüz, daha güzel günler adına...Belki de böylelikle yaşmlarımızın bir anlamı vardır...Şairin dediği gibi;
Düşlemeden edemeyiz yarınları,
Yeni baştan yeşertiriz umutları,

Hayat;
Nefes almak kadar güzel bir şey ...
Yaşadığını hissetmek...
Mesela rüzgarın yüzümüze çarpması...
Yağmurun ıslatması...
Elimize çöp batması...gibi

Yüreğe dokunan şiiriniz için söyledik...Bilmem ki ne kadarı doğru oldu...Fakat bir dostla sohbet ettik..İşte hayatın güzelliklerinden birisi daha...Bunun için bile kendimizi tebrik ederek azıcık da olsa mutlu olabiliriz...kaleminizi tebrik ediyorum efendim...Düşünmek ve yazmak güzel...paylaşmak daha bir güzel...İnsanların mutluluğuna katkıda bulunabilmek çok daha güzel...Tebriklerimle...Sevgiyle kalın...Entellektüel.